W systemie Windows uruchom kicad.exe. W systemie Linux wpisz 'kicad' w oknie konsoli. Znajdziesz się wtedy w głównym oknie zarządcy projektu programu KiCad. Z tego miejsca masz dostęp do ośmiu samodzielnych narzędzi: Eeschema, Edytor bibliotek symboli, Pcbnew, Edytor bibliotek footprintów, GerbView, Bitmap2Component, PCB Calculator oraz Pl_Editor. Spójrz na cykl postępowania by rozeznać się do czego poszczególne narzędzia są używane.

Utwórz nowy projekt: Plik → Nowy projekt → Utwórz nowy projekt. Nazwij plik projektu jako 'tutorial1'. Plik projektu zostanie automatycznie zapisany z rozszerzeniem ".pro". KiCad zaproponuje utworzenie nowego folderu dla projektu, kliknij "Tak" by potwierdzić. Wszystkie pliki należące do projektu będą zapisywane w tym folderze.

Rozpocznijmy od utworzenia schematu. Uruchom program do edycji schematów Eeschema, . Jest to pierwszy klawisz licząc od lewej.

Kliknij w ikonę 'Ustawienia strony' na górnym pasku narzędzi. Ustaw Rozmiar Strony na 'A4' oraz wpisz w polu Tytuł 'Tutorial 1'. Najprawdopodobniej zauważyłeś, że można wpisać więcej informacji, na razie jednak to wystarczy. Kliknij OK. Informacja ta zostanie przeniesiona na arkusz schematu do ramki znajdującej się w prawym dolnym narożniku. Możesz użyć rolki myszy by go powiększyć. Zapisz cały projekt schematu: Plik → Zapisz projekt schematu

Teraz możemy już wstawić pierwszy komponent. Kliknij w ikonę 'Dodaj element' na prawym pasku narzędzi. To samo możesz osiągnąć korzystając z klawisza skrótu polecenia 'Dodaj element': klawisza ('a').

Kliknij na środku arkusza. Pojawi się okno Wybór symbolu. Zaczniemy od wstawienia rezystora. Przeszukaj / odfiltruj listę szukając 'R' od słowa Rezystor. Mogłeś zauważyć, że ponad nazwą symbolu pojawiła się nazwa 'device'. Nazwa ta to nazwa biblioteki gdzie znajduje się wyszukany symbol, zawierająca wiele użytecznych i podstawowych symboli.

Kliknij dwukrotnie na rezystor 'R'. Spowoduje to zamknięcie okna 'Wybierz symbol' i zostaniesz znów przeniesiony do twojego arkusza schematu. Umieść symbol na arkuszu klikając w miejscu gdzie chcesz go umieścić.

Kliknij na lupę by powiększyć widoczny obszar wokół tego komponentu. Alternatywnie, możesz użyć kółka myszy by powiększyć lub pomniejszyć widoczny obszar. Wciśnij kółko (klaiwsz centralny) by wywołać funkcję panoramowania w pionie lub poziomie.

Przesuń kursor myszy nad komponent 'R' oraz naciśnij klawisz 'r'. Zauważ, w jaki sposób komponent został obrócony. Nie musisz klikać na komponent by móc go obrócić.

Kliknij mniej więcej w środku komponentu oraz wybierz polecenie Edytuj element → Wartość. Możesz osiągnąć ten sam rezultat przesuwając kursor myszy nad komponent, a następnie nacisnąć klawisz 'v'. Alternatywnie, klawisz 'e' przeniesie cię do bardziej zaawansowanego okna *Edycja elementu. Zauważ, że z pomocą prawego klawisza myszy otwarte menu podręczne wskazuje na możliwe klawisze skrótów wywołujące poszczególne akcje.

Pojawi się okno Edytuj pole Wartość. Zamień bieżącą wartość 'R' na '1k'. Kliknij OK.

By umieścić następny rezystor, po prostu kliknij w miejscu gdzie chcesz go umieścić. Ponownie pojawi się okno Wybór symbolu.

Rezystor jaki wybrałeś poprzednim razem teraz jest już na twojej liście z historią wyboru jako 'R'. Kliknij OK i umieść komponent.

W przypadku gdy popełnisz błąd i będziesz chciał skasować komponent, kliknij prawym klawiszem na komponencie oraz kliknij 'Usuń symbol'. To spowoduje usunięcie komponentu ze schematu. Alternatywnie, możesz najechać kursorem na komponent który chcesz usunąć oraz nacisnąć klawisz 'Del'.

Możesz również powielić komponent znajdujący się już na twoim arkuszu, przez najechanie na niego kursorem i wciskając klawisz 'c'. Kliknij teraz gdzie chciałbyś umieścić nowy, zduplikowany komponent.

Kliknij prawym klawiszem na drugi rezystor. Wybierz 'Przeciągnij symbol'. Przenieś komponent i kliknij lewym klawiszem by go upuścić. Taką samą funkcjonalność możesz uzyskać najeżdżając na komponent i naciskając klawisz 'g'. Użyj klawisza 'r' by obrócić komponent. Klawisz 'x' oraz klawisz 'y' pozwalają na przerzucanie elementu w pionie lub w poziomie.

Dokonaj edycji drugiego rezystora najeżdżając na niego i wciskając klawisz 'v'. Zamień 'R' na '100'. Możesz usunąć dowolną edycję jaką wykonałeś za pomocą klawisza 'Ctrl'+'z'.

Zmień gęstość siatki. Może już zauważyłeś, że wszystkie komponenty na schemacie ustawiają się według wielkiej rozpiętej siatki. Możesz bardzo łatwo zmienić gęstość siatki klikając Prawo-klik → Wybór siatki. Zasadniczo, rekomendowane jest używanie siatki o rozmiarze 50.0 milsów dla schematów.

Dodamy teraz komponent z biblioteki, która nie znajduje się w domyślnym szablonie projektu. Z menu wybierz Ustawienia → Biblioteki symboli oraz kliknij Dodaj w sekcji Pliki bibliotek symboli.

Musisz ustalić gdzie zainstalowano domyślne biblioteki programu KiCad w swoim komputerze. Szukaj folderu library zawierającego mnóstwo plików z rozszerzeniem .dcm oraz .lib. Sprawdź lokacje C:\Program Files (x86)\KiCad\share\ (w systemie Windows) oraz /usr/share/kicad/library/ (w systemie Linux). Gdy znajdziesz taki folder, wybierz go i dodaj bibliotekę 'microchip_pic12mcu' oraz zamknij okno.

Powtórz kroki z dodawaniem komponentów, tym razem wybierając bibliotekę 'microchip_pic12mcu' zamiast biblioteki 'device' oraz pobierz z niej komponent 'PIC12C508A-I/SN'.

Najedź myszą na mikrokontroler. Naciśnij klawisz 'y' lub klawisz 'x' na klawiaturze. Zauważ w jaki sposób komponent zostaje przerzucany w osi X lub osi Y. Naciskaj klawisze ponownie by wrócić do jego oryginalnego położenia.

Powtórz kroki z dodawaniem komponentów, tym razem wybierając bibliotekę 'device' a z niej komponent 'LED'.

Ułóż komponenty na twoim schemacie tak jak pokazano poniżej.

W tej chwili musimy stworzyć nowy komponent 'MYCONN3' dla naszego trójpinowego złącza. Możesz przeskoczyć do rozdziału zatytułowanego Tworzenie symboli w programie KiCad by nauczyć się jak utworzyć ten komponent od zera i wrócić tu by kontynuować tworzenie płytki.

W tej chwili możesz już wstawić świeżo utworzony komponent. Naciśnij klawisz 'a' i wybierz 'MYCONN3' w bibliotece 'myLib'.

Identyfikator komponentu 'J?' pojawi się pod symbolem 'MYCONN3'. Jeśli chcesz zmienić jego położenie, kliknij prawym klawiszem na 'J?' oraz kliknij w 'Przesuń pole' (odpowiednik klawisza 'm'). Może być również pomocne przybliżenie widoku przed/podczas wykonywania tego kroku. Zmień położenie 'J?' tak by tekst znalazł się pod komponentem tak jak na obrazku. Etykiety mogą być przesuwane wokół, tyle razy ile zechcesz.

Nadszedł czas by umieścić na schemacie symbole zasilania. Kliknij w ikonę 'Dodaj port zasilania' na prawym panelu narzędziowym. Alternatywnie, naciśnij klawisz 'p'. W oknie wyboru komponentów przewiń na dół oraz wybierz 'VCC' z biblioteki 'power'. Kliknij OK.

Kliknij w okolicy górnego pinu rezystora 1k by umieścić tam element 'VCC'. Kliknij w okolicy wyprowadzenia VDD mikrokontrolera. W polu 'Ostatnio użyte elementy' wybierz 'VCC' i umieść go w okolicy wyprowadzenia VDD. Powtórz ten proces ponownie i wstaw element 'VCC' powyżej wyprowadzenia VCC komponentu 'MYCONN3'.

Powtórz kroki z dodawaniem komponentów, ale tym razem wybierz element 'GND'. Umieść element 'GND' pod wyprowadzeniem GND komponentu 'MYCONN3'. Umieść inny element 'GND' na prawo od wyprowadzenia VSS mikrokontrolera. Twój schemat powinien teraz wyglądać mniej więcej tak:

Następnym krokiem będzie łączenie naszych komponentów. Kliknij na ikonę 'Dodaj połączenie' na prawym panelu.

Kliknij na małe kółeczko na końcu wyprowadzenia numer 7 mikrokontrolera oraz kliknij na to samo kółeczko na końcu wyprowadzenia numer 2 diody LED. Możesz przybliżyć widok podczas wstawiania tego połączenia.

Powtórz ten proces oraz połącz wszystkie inne komponenty tak jak pokazano poniżej. By przerwać łączenie po prostu kliknij dwukrotnie. Gdy łączysz symbole 'VCC' i 'GND', połączenie powinno dotknąć dolnej części symbolu 'VCC' oraz środka na górze w symbolu 'GND'. Zobacz poniższy obrazek.

Poznamy teraz alternatywny sposób tworzenia połączeń z użyciem etykiet. Wybierz narzędzie do stawiania etykiet 'Dodaj nazwę sieci (lokalna)' klikając w ikonę na prawym pasku narzędzi. Możesz także użyć klawisza 'l'.

Kliknij w środku połączenia biegnącego z wyprowadzenia numer 6 mikrokontrolera. Nazwij tą etykietę 'INPUT'.

Postępuj zgodnie z tą procedurą oraz wstaw inną etykietę na linii na prawo od rezystora 100R. Nazwij ją również 'INPUT'. Dwie etykiety, posiadające taką samą nazwę, tworzą niewidoczne połączenie pomiędzy wyprowadzeniem numer 6 procesora PIC a rezystorem 100R. Jest to wygodna technika łączenia w skomplikowanych projektach, gdzie rysowanie połączeń jako oddzielnych linii spowodowałoby, że schemat stałby się nieczytelny. By wstawić etykietę nie potrzebujesz rysować części połączenia, możesz po prostu dopiąć etykietę do wyprowadzenia.

Etykiety mogą być także użyte do prostego oznaczania połączeń w celach informacyjnych. Umieść etykietę na wyprowadzeniu numer 7 procesora PIC. Wpisz nazwę 'uCtoLED'. Nazwij połączenie pomiędzy rezystorem a diodą LED jako 'LEDtoR'. Nazwij połączenie pomiędzy 'MYCONN3' a rezystorem jako 'INPUTtoR'.

Nie musisz dodawać etykiet do sieci VCC oraz GND, ponieważ ich etykiety są tworzone domyślnie z nazw portów zasilania, do których są one połączone.

Poniżej możesz zobaczyć jak powinien wyglądać końcowy rezultat.

Zajmijmy się teraz wyprowadzeniami niepołączonymi. Każde z wyprowadzeń albo połączeń, które nie są z niczym połączone, generuje ostrzeżenie podczas testu poprawności projektu. By zapobiec tym ostrzeżeniom możesz poinstruować program, że jest to celowe działanie i oflagować te elementy jako niepołączone.

Kliknij na ikonę 'Dodaj flagę ``Nie połączone''' na prawym pasku narzędzi. Kliknij na kółeczka przy pinach 2, 3, 4 oraz 5. Pojawi się znak X co oznacza, że brak połączenia jest zamierzony.

Niektóre z komponentów mają wyprowadzenia zasilania, które są niewidoczne. Możesz sprawić by były widoczne klikając na ikonę 'Pokaż ukryte piny' na lewym pasku narzędzi. Ukryte piny zasilania zostają automatycznie połączone do właściwych sieci VCC oraz GND. Mówiąc ogólnie, powinieneś również spróbować nie tworzyć ukrytych wyprowadzeń zasilania.

Teraz wymagane będzie dodanie flag 'Power Flag' by określić, że zasilanie będzie dostarczone gdzieś z zewnątrz. Wciśnij klawisz 'a', wybierz 'Wyświetl wszystkie', kliknij dwukrotnie na bibliotekę 'power' oraz wyszukaj symbol 'PWR_FLAG'. Wstaw dwa takie symbole. Połącz jeden z GND, a drugi z VCC, tak jak pokazano niżej.

Czasem dobrze jest dodać parę komentarzy na schemacie. By dodać komentarz użyj polecenia 'Dodaj tekst-komentarz (grafika)', ikona tego narzędzia znajduje się na prawym pasku narzędzi.

Każdy z komponentów musi posiadać unikalny identyfikator. Rzeczywiście, wiele z naszych komponentów dalej jest nazwanych 'R?' lub 'J?'. Nadawanie identyfikatorów może być wykonane automatycznie klikając w ikonę 'Numeruj elementy na schemacie' na górnym pasku narzędzi.

W oknie Numeruj schemat, wybierz 'Użyj całego schematu' oraz kliknij na przycisk 'Numeruj'. Kliknij OK by potwierdzić wyskakującą informację oraz kliknij na Zamknij. Zauważ, że wszystkie znaki '?' zostały zamienione na liczby. Każdy identyfikator jest teraz unikalny. W naszym przykładzie elementy zostały nazwane 'R1', 'R2', 'U1', 'D1' i 'J1'.

Możemy teraz sprawdzić nasz schemat czy nie ma w nim podstawowych błędów. Kliknij w ikonę 'Kontrola reguł projektowych' . Następnie kliknij na przycisk 'Uruchom'. Raport poinformuje cię o wszystkich błędach lub ostrzeżeniach, takich jak na przykład niepołączone wyprowadzenia. Powinieneś nie mieć żadnych błędów lub ostrzeżeń. W przypadku błędów lub ostrzeżeń, na schemacie pojawia się mała zielona strzałka w miejscu gdzie został wykryty błąd lub ostrzeżenie. Zaznacz 'Utwórz plik raportu' i wciśnij klawisz 'Uruchom' ponownie by otrzymać więcej informacji o błędach.

Schemat jest już ukończony. Możemy teraz stworzyć plik z listą sieci do którego dodamy informacje o footprintach dla każdego z komponentów. Kliknij w ikonę 'Generowanie listy sieci' na górnym pasku narzędzi. Kliknij na 'Lista sieci' a następnie kliknij na 'Zapisz'. Zapisz listę pod domyślną nazwą.

Po wygenerowaniu listy sieci, kliknij na ikonę 'Uruchom CvPcb' na górnym panelu. Jeśli otrzymasz informację o nieistniejącym pliku, zignoruj ją i kliknij na OK.

CvPcb pozwoli ci na połączenie wszystkich komponentów na schemacie z footprintami w bibliotekach programu KiCad. Panel na lewej stronie pokazuje wszystkie komponenty używane na twoim schemacie. Wybierz zatem 'D1'. Na prawym panelu masz listę wszystkich dostępnych modułów, przewiń go w dół szukając 'LEDs:LED-5MM' i kliknij dwukrotnie na niej jak znajdziesz.

Możliwe jest, że panel na prawej stronie będzie wyświetlał tylko pewną podgrupę dostępnych modułów. Jest to spowodowane tym, że KiCad będzie się starał podpowiedzieć jakie moduły są właściwe dla danego komponentu. Kliknij na ikony , oraz by wyłączyć te filtry.

Dla 'IC1' wybierz footprint 'Housings_DIP:DIP-8_W7.62mm'. Dla 'J1' wybierz footprint 'Connect:Banana_Jack_3Pin'. Dla 'R1' i 'R2' wybierz footprint 'Discret:R1'.

Jeśli jesteś zainteresowany tym, by wiedzieć jak wygląda moduł jaki wybierasz, masz dwie możliwości. Możesz kliknąć na ikonę 'Pokaż zaznaczoną obudowę' by podglądnąć bieżący moduł wskazywany na prawej liście. Alternatywnie, kliknij na ikonę 'Pokaż listę obudów (dokumentacja)' a otworzysz wielostronicowy dokument PDF z wszystkimi dostępnymi modułami. Możesz go wydrukować oraz sprawdzić czy wymiary modułów pasują do twoich elementów.

Skończone. Możesz teraz uaktualnić twoją listę sieci o informacje o przypisanych modułach. Kliknij na Plik → Zapisz jako. Domyślna nazwa pliku 'tutorial1.net' będzie dobra, kliknij 'Zapisz'. Możesz też użyć ikony . Twoja lista sieci została uaktualniona o informacje o modułach. Zauważ, że jeśli pominąłeś moduł dla jakiegoś z elementów, pewnie będziesz musiał stworzyć swój własny moduł. To zostanie wyjaśnione później w jednym z dalszych rozdziałów.

Możesz teraz zamknąć CvPcb oraz wrócić z powrotem do edytora Eeschema. Zapisz projekt klikając na Plik → Zapisz cały projekt schematu. Zamknij edytor schematów.

Przełącz się na menadżera projektu.

Plik z listą sieci określa wszystkie komponenty oraz ich poszczególne połączenia z innymi komponentami. Lista sieci to w rzeczywistości zwykły tekst, który możesz łatwo podglądać, edytować lub drukować.

Aby stworzyć listę materiałową (BOM), idź do edytora schematów Eeschema i kliknij na ikonę 'Lista materiałowa' na górnym pasku narzędzi. Domyślnie nie jest aktywna żadna wtyczka. Musisz dodać jedną z nich klikając w Dodaj wtyczkę. Wybierz plik *.xsl który chcesz użyć, w tym przypadku wybraliśmy bom2csv.xsl.

wget https://raw.githubusercontent.com/KiCad/kicad-source-mirror/master/eeschema/plugins/bom2csv.xsl

xsltproc -o "%O" "/home/<user>/kicad/eeschema/plugins/bom2csv.xsl" "%I"

xsltproc -o "%O.csv" "/home/<user>/kicad/eeschema/plugins/bom2csv.xsl" "%I"

Teraz naciśnij 'Generuj'. Plik (ta sama nazwa jaką ma projekt) jest umieszczona w folderze projektu. Otwórz plik *.csv za pomocą arkusza kalkulacyjnego. Pojawi się okno importu, w którym z reguły wystarczy kliknąć OK.

Przypuśćmy, że masz trzy 4-pinowe złącza, które chcesz połączyć razem pin do pinu. Użyj możliwości dodawania etykiet (wciśnij klawisz 'l') by dodać etykietę na wyprowadzeniu numer 4 komponentu 'P4'. Nazwij tą etykietę 'a1'. Teraz wciśnij klawisz 'Insert' by ponowić automatycznie tą samą akcję na pinie poniżej (PIN 3). Zauważ, że etykieta została automatycznie przemianowana na 'a2'.

Naciśnij klawisz 'Insert' jeszcze dwukrotnie. Klawisz ten odpowiada za polecenie 'Powtórz ostatnie polecenie' i jest to nieskończenie przydatne polecenie, które może sprawić by twoje życie było łatwiejsze.

Powtórz tą samą akcję nadawania etykiet na dwóch następnych złączach 'CONN_2' i 'CONN_3', i gotowe. Jeśli będziesz działał dalej i stworzysz PCB zobaczysz, że te trzy złącza są połączone ze sobą. Rysunek 2 ukazuje rezultat tego co opisaliśmy. Ze względów estetycznych jest także możliwe dodanie serii 'Wejść do magistrali' używając ikony oraz samej magistrali używając ikony , tak jak pokazuje Rysunek 3. Pamiętaj jednak, że nie będzie to miało żadnego wpływu na PCB.

Powinniśmy nadmienić, że krótkie odcinki połączeń podłączonych do wyprowadzeń na Rysunku 2 nie są wcale konieczne. Faktycznie, etykiety mogłyby zostać przypięte bezpośrednio do wyprowadzeń.

Pójdźmy o krok dalej i przypuśćmy, że masz czwarte złącze nazwane 'CONN_4' i, z jakiegoś powodu, jego etykiety mają być nieco inne ('b1', 'b2', 'b3', 'b4'). Teraz chcemy połączyć Magistralę A z Magistralą B pin do pinu. Chcąc to zrobić bez użycia etykiet (co również jest możliwe) musimy zamiast nich użyć etykiet na magistralach, po jednej na każdej z magistral.

Połącz i dodaj etykiety do 'CONN_4' używając metody stawiania etykiet wyjaśnionej wcześniej. Nazwij wyprowadzenia 'b1', 'b2', 'b3' i 'b4'. Połącz piny z magistralą za pomocą 'Wejść do magistrali' używając ikony oraz magistrali używając ikony . Zobacz Rysunek 4.

Umieść etykietę (naciśnij klawisz 'l') na magistrali połączonej z 'CONN_4' i nazwij ją 'b[1..4]'.

Umieść etykietę (naciśnij klawisz 'l') na poprzedniej magistrali i nazwij ją 'a[1..4]'.

Co teraz możemy zrobić? Połączymy magistralę 'a[1..4]' z magistralą 'b[1..4]' używając narzędzia do rysowania magistral .

Łącząc te dwie magistrale razem, wyprowadzenie 'a1' będzie automatycznie połączone z wyprowadzeniem 'b1', 'a2' będzie połączone z 'b2' i tak dalej. Rysunek 4 pokazuje jak to powinno prawidłowo wyglądać.

Polecenie 'Powtórz ostatnie polecenie' dostępne z klawisza 'Insert' może być rozlegle stosowane przy umieszczaniu wielu 'Wejść do magistrali' dostępnych spod ikony .

Z okna menadżera projektu, kliknij ikonę 'Pcbnew' . Otworzy się okno 'Pcbnew'. Jeśli zobaczysz komunikat o błędzie, że plik .kicad_pcb nie istnieje z pytaniem o jego utworzenie, po prostu kliknij Tak.

Rozpocznij od wprowadzenia pewnych informacji o schemacie. Kliknij na ikonę 'Ustawienia strony' na górnym pasku narzędzi. Ustaw 'Rozmiar arkusza' na 'A4' i 'Tytuł' jako 'Tutorial1'.

Dobrym pomysłem jest rozpoczynać pracę od ustawienia prześwitu i minimalnej szerokości ścieżek na takie jakie wymaga producent PCB. Domyślnie możesz ustawić prześwit na '0.25' a minimalną szerokość ścieżki na '0.25'. Kliknij w menu Reguły projektowe → Reguły Projektowe. Jeśli obecnie nie pokazała się, kliknij w zakładkę 'Edytor klas połączeń'. Zmień pole Prześwit w górnej tabelce na '0.25', a pole Szerokość ścieżki na '0.25' jak pokazano poniżej. Jednostki w jakich podawane są te wartości to milimetry.

Kliknij na zakładkę 'Reguły globalne' i ustaw 'Minimalna szerokość ścieżki' na '0.25'. Kliknij OK by zatwierdzić swoje zmiany i zamknij okno 'Edytor reguł projektowych'.

Teraz zaimportujemy listę sieci. Kliknij w ikonę 'Wczytaj listę sieci' na górnym pasku narzędzi. Kliknij na przycisk 'Przeglądaj pliki list sieci', wybierz 'tutorial1.net' w oknie dialogowym z wyborem pliku, i kliknij na 'Wczytaj bieżącą listę sieci'. Następnie kliknij przycisk 'Zamknij'.

Wszystkie komponenty powinny być teraz widoczne w górnym, lewym rogu tuż ponad ramką z obrysem strony. Przesuń widok jeśli ich nie widzisz.

Wybierz wszystkie komponenty za pomocą myszy i przesuń je na środek płytki. Jeśli będzie to konieczne możesz powiększać lub pomniejszać widok podczas przesuwania komponentów.

Wszystkie komponenty są połączone za pomocą tak zwanych nitek pomocniczych (zwanych ratsnest). Upewnij się jednak czy przycisk 'Ukryj połączenia wspomagające' jest wciśnięty. Tylko w ten sposób możesz zobaczyć nitki pomocnicze łączące wszystkie komponenty.

Możesz przesuwać każdy komponent najeżdżając na niego i wciskając klawisz 'g'. Kliknij w miejscu gdzie chcesz go umieścić. Przesuwaj komponenty wokół do czasu, aż zminimalizujesz krzyżujące się połączenia.

Jeśli nitki znikną lub obraz zostanie zaśmiecony, kliknij prawym klawiszem i wybierz 'Odśwież widok'. Zauważ, w jaki sposób jeden z pinów rezystora 100R jest połączony z pinem 6 układu PIC. Jest to rezultat użytej metody ze stosowaniem etykiet. Etykiety są często preferowaną metodą łączenia, ponieważ ich stosowanie powoduje lepszą czytelność schematu.

Teraz zdefiniujemy krawędź naszego PCB. Wybierz warstwę Edge.Cuts z rozwijanej listy na górnym pasku narzędzi. Kliknij w ikonę 'Dodaj linię lub wielokąt (grafika)' na prawym pasku narzędzi. Narysuj prostokąt złożony z linii wokół rozmieszczonych elementów, klikając po kolei w każdym z narożników, pamiętając o zachowaniu małej przerwy pomiędzy zielonymi elementami na rysunku a rysowanym właśnie obrysem PCB.

Następnym krokiem jaki zrobimy będzie wytrasowanie wszystkich połączeń za wyjątkiem GND. W rzeczywistości, połączymy sieć GND używając do tego celu stref miedzi umieszczonego na dolnej warstwie miedzi (zwanej B.Cu) naszej płytki.

Teraz musimy wybrać na jakiej warstwie będziemy operować. Wybierz F.Cu (PgUp) z rozwijanej listy na górnym pasku narzędzi. Jest to górna warstwa miedzi płytki, tzn. ta na której normalnie są elementy.

Jeśli zdecydujesz, na przykład, by pracować na 4 warstwach PCB, idź do Reguły projektowe → Opcje warstw i zmień 'Warstwy ścieżek' na 4. W tabeli Warstwy możesz nazwać warstwy oraz zdecydować do czego będą one używane. Zwróć uwagę, że masz także dostęp do predefiniowanych konfiguracji warstw, wybieranych z menu 'Domyślne ustawienia warstw'.

Kliknij na ikonę 'Dodaj ścieżki i przelotki' na prawym pasku narzędzi. Kliknij na pin 1 'J1' i prowadź ścieżkę do padu 'R2'. Kliknij podwójnie w miejscu gdzie chcesz zakończyć ścieżkę. Szerokością domyślną ścieżki będzie 0.250 mm. Możesz zmienić szerokość ścieżki z rozwijanej listy na górnym pasku narzędzi. Pamiętaj jednak, że aktualnie masz tylko jedną dostępną szerokość ścieżki:

Jeśli chciałbyś dodać więcej dostępnych szerokości ścieżek, przejdź do zakładki: Reguły projektowe → Reguły projektowe → Reguły globalne i w dolnej, prawej części tego okna dodaj inne szerokości ścieżek jakie chciałbyś by były dostępne. Możesz potem wybrać te szerokości ścieżek z rozwijanej listy podczas trasowania ścieżek. Zobacz przykład umieszczony poniżej (jednostki w calach).

Alternatywnie, możesz dodać 'Klasę Połączeń', dla której definiujesz odrębny zestaw opcji. Idź do Reguły projektowe → Reguły projektowe → Edytor klas połączeń i dodaj nową klasę połączeń zwaną 'power'. Zmień szerokość ścieżki z 8 milsów (zapisane jako 0.0080) na 24 milsy (zapisane jako 0.0240). Następnie, dodaj wszystkie sieci oprócz masy do klasy 'power' (wybierz 'default' na lewym panelu oraz 'power' na prawym panelu i użyj strzałek).

Jeśli chcesz zmienić rozmiar siatki, Prawo-klik → Wybór siatki. Upewnij się, by wybrać odpowiedni rozmiar siatki przed trasowaniem ścieżek i łączeniem ich z ich pomocą.

Ponów operację dodawania ścieżek, aż wszystkie połączenia zostaną zrealizowane, oprócz pinu numer 3 elementu 'J1'. Twoja płytka powinna wyglądać mniej więcej tak jak na poniższym przykładzie.

Poprowadźmy teraz ścieżkę na innej warstwie miedzi. Wybierz B.Cu na rozwijanej liście na górnym pasku narzędzi. Kliknij w ikonę 'Dodaj ścieżki i przelotki' . Narysuj ścieżkę pomiędzy pinem numer 3 'J1' a pinem 8 'U1'. Nie jest ona w sumie konieczna, ponieważ połączenie to wykonamy za pomocą pola miedzi, ale zrobimy ją dla przykładu. Zauważ jak zmienił się kolor ścieżki.

Trasowanie połączeń pomiędzy pinami A i B ze zmianą warstwy. Podczas trasowania ścieżki można zmienić warstwę wstawiając przelotkę. W czasie gdy prowadzisz ścieżkę na górnej warstwie miedzi, kliknij prawym klawiszem i wybierz 'Dodaj przelotkę' lub po prostu naciśnij klawisz 'v'. To spowoduje przeniesienie dalszych segmentów na warstwę dolną gdzie ścieżka zostanie dokończona.

Jeśli chciałbyś sprawdzić jak przebiega wybrane połączenie możesz kliknąć w ikonę 'Podświetl sieć' na prawym panelu narzędzi. Kliknij na pin 3 elementu 'J1'. Sama ścieżka jak i wszystkie pola lutownicze do niej podłączone powinny zostać podświetlone.

Teraz stworzymy pole masy, które połączymy ze wszystkimi pinami GND. Kliknij w ikonę 'Dodaj strefy' na prawym pasku narzędzi. Będziemy trasować prostokąt wokół płytki, więc kliknij tam, gdzie chcesz umieścić jeden z narożników. W oknie dialogowym jakie się pojawi, ustaw 'Sposób łączenia padów' na 'Połączenie termiczne' i 'Opcje wypełniania' na 'Tylko poziomo, pionowo i 45 stopni', i kliknij OK.

Narysuj obrys strefy klikając w każdym z miejsc gdzie ma znaleźć się kolejny narożnik. Kliknij podwójnie by zakończyć rysunek. Kliknij prawym klawiszem wewnątrz obszaru jaki właśnie narysowałeś. Kliknij w 'Wypełnij lub ponownie wypełnij wszystkie sterfy'. Płytka powinna zostać wypełniona zielonym polem i powinna wyglądać mniej więcej tak:

Uruchom narzędzie do sprawdzania reguł projektowych klikając w ikonę 'Kontrola reguł projektowych PCB' na górnym pasku narzędzi. Kliknij na 'Uruchom DRC'. Nie powinno być żadnych błędów. Kliknij na 'Lista niepołączonych'. Nie powinno być żadnych niepołączonych ścieżek. Kliknij OK by zamknąć okno dialogowe DRC.

Zapisz swój plik PCB klikając na Plik → Zapisz. By zobaczyć swoją płytkę w 3D, kliknij na Widok → Widok 3D.

Możesz przeciągnąć myszą wokół by obracać płytką.

Twoja płytka jest już kompletna. By wysłać ją do producenta będziesz musiał wygenerować pliki Gerber.

Za pomocą menedżera, otwórz program Pcbnew i załaduj swoją płytkę klikając w ikonę .

Kliknij na Plik → Rysuj. Wybierz 'Gerber' jako 'Format wyjściowy' oraz wybierz folder, do którego trafią wszystkie pliki Gerber. Następnie klilnij przycisk 'Rysuj'.

To są warstwy jakie potrzebujesz do wykonania typowej płytki dwustronnej:

By przejrzeć wszystkie pliki Gerber wróć do menedżera i kliknij w ikonę 'GerbView'. Z listy rozwijanej wybierz 'Warstwa 1'. Kliknij na Plik → Wczytaj plik Gerber lub kliknij w ikonę . Załaduj po kolei wszystkie pliki Gerber. Zwróć uwagę w jaki sposób są one wyświetlane jedna na drugiej.

Użyj poleceń z menu lub prawego panelu warstw by zaznaczyć/odznaczyć wyświetlanie kolejnych warstw. Dokładnie sprawdź każdą z warstw przed wysłaniem plików do produkcji.

By wygenerować plik wierceń, z Pcbnew wybierz ponownie opcję Plik → Rysuj. Domyślne ustawienia powinny być dobre.

Z Pcbnew kliknij w Plik → Eksportuj → Specctra DNS lub Narzędzia → Freeroute → Eksportuj plik Specctra Design (*.dsn) oraz zapisz lokalnie plik .dsn. Uruchom FreeRouter oraz kliknij w 'Open Your Own Design', wybierz plik .dsn oraz załaduj go.

FreeRouter posiada pewne cechy których KiCad w tej chwili nie posiada, oba przy manualnym i automatycznym trasowaniu ścieżek. FreeRouter działa za pomocą dwóch głównych kroków: pierwszy, trasuje on ścieżki na płytce first, a następnie je optymalizuje. Pełna optymalizacja może zabrać sporo czasu, jednak możesz ją zatrzymać w każdej chwili.

Możesz rozpocząć automatyczne trasowanie ścieżek klikając na przycisk 'Autorouter' na górnym pasku. Dolny pasek przedstawia informacje o przebiegu trasowania. Jeśli licznik 'Pass' zbliży się do wartości 30, twoja płytka prawdopodobnie nie może zostać wytrasowana z pomocą tego routera. Rozszerz nieco przestrzeń pomiędzy komponentami lub obróć niektóre z nich i spróbuj ponownie. Celem rotacji i zmiany pozycji elementów jest zmniejszenie ilości krzyżujących się połączeń.

Kliknięcie lewym klawiszem myszy zatrzymuje proces automatycznego trasowania i automatycznie rozpoczyna proces optymalizacji połączeń. Ponowne kliknięcie zatrzyma proces optymalizacji. Jeśli naprawdę nie masz zamiaru przerwać jednego z tych dwóch procesów, lepiej zaczekaj aby FreeRouter zakończył swoją pracę.

Kliknij na File → Export Specctra Session File oraz zapisz plik płytki z rozszerzeniem .ses. Nie będzie trzeba zapisywać pliku reguł FreeRouter.

Wróć do Pcbnew. Możesz zaimportować świeżo wytrasowaną płytkę klikając w link Narzędzia → FreeRoute a następnie w ikonę 'Importuj plik Spectra Session (*.ses)' by wybrać twój plik .ses.

Możemy użyć Edytora bibliotek (cześć programu Eeschema) do tworzenia nowych komponentów. W naszym folderze projektu 'tutorial1' stwórzmy folder nazwany 'library'. Wewnątrz niego umieścimy nasz nowy plik biblioteki myLib.lib jak stworzymy nasz nowy komponent.

Teraz możemy rozpocząć proces tworzenia naszego nowego komponentu. Z menedżera projektu uruchom program Eeschema, kliknij w ikonę 'Edytor bibliotek' a następnie kliknij w ikonę 'Utwórz nowy symbol' w otwartym oknie. Pojawi się okno 'Właściwości symbolu'. Nazwij nowy komponent jako 'MYCONN3', ustaw Domyślne oznaczenie na 'J', oraz Liczba części w paczce na '1'. Kliknij OK. Jeśli pojawi się okno ostrzeżenia kliknij na 'Tak'. W tym miejscu komponent zawiera tylko podstawowy zestaw pól. Dodajmy parę pinów. Kliknij na ikonę 'Dodaj piny' na prawym pasku narzędzi. By umieścić pin, kliknij lewym klawiszem w centrum edytora mniej więcej poniżej etykiety 'MYCONN3'.

W oknie 'Właściwości pinu' jakie się pojawi, ustaw nazwę pinu jako 'VCC,' ustaw numer pinu na '1', oraz Typ elektryczny na 'Pasywny', następnie kliknij OK.

Umieść pin klikając w miejscu gdzie chciałbyś aby się pojawił, mniej więcej na prawo pod etykietą 'MYCONN3'.

Powtórz kroki z tworzeniem pinu ponownie, tym razem wpisując w pole Nazwa pinu nazwę 'INPUT', Numer pinu na '2', a Typ elektryczny na 'Pasywny'.

Powtórz ostatni raz kroki z tworzeniem pinu, tym razem wypełniając pola Nazwa pinu jako 'GND', Numer pinu na '3', a Typ elektryczny jako 'Pasywny'. Ustaw piny tak by były jeden nad drugim. Etykieta 'MYCONN3' powinna znaleźć się w centrum (gdzie krzyżują się dwie niebieskie linie).

Następnie, narysuj kontur symbolu. Kliknij w ikonę 'Dodaj prostokąt (grafika)' . Chcielibyśmy by został narysowany kwadrat obok pinów, tak jak pokazuje to rysunek. By to zrobić, kliknij w miejscu gdzie chciałbyś umieścić lewy, górny narożnik. Kliknij ponownie w miejscu gdzie chciałbyś umieścić prawy dolny narożnik.

Jeśli prostokąt miałby być wypełniony na żółto, należy ustawić kolor 'Żółty 4' w Ustawienia → Kolory, następnie umieszczając kursor nad prostokątem wcisnąć 'e' i w oknie dialogowym zaznaczyć 'Wypełnienie drugoplanowe'.

Zapiszmy komponent w naszej bibliotece myLib.lib. Kliknij w ikonę 'Zapisz bieżący symbol w nowej bibliotece' , przejdź do folderu tutorial1/library/ i zapisz nowy plik biblioteki pod nazwą myLib.lib.

Idź do Ustawienia → Biblioteka i dodaj zarówno tutorial1/library/ w 'Bieżąca lista przeglądanych ścieżek' jak i myLib.lib w 'Pliki bibliotek symboli'.

Kliknij w ikonę 'Wybierz bibliotekę roboczą' . W oknie Wybór biblioteki kliknij na myLib i kliknij OK. Zauważ, że nagłówek okna wskazuje jaka biblioteka jest aktualnie w użyciu, powinien on teraz zawierać myLib.

Kliknij w ikonę 'Zaktualizuj symbol w bieżącej bibliotece' na górnym pasku narzędzi. Zapisz wszystkie zmiany klikając w ikonę 'Zapisz bieżącą bibliotekę na dysk' na górnym pasku narzędzi. Kliknij na 'Tak' w oknie z komunikatem potwierdzenia jakie się pojawi. Nowy symbol jest zrobiony i dostępny w bibliotece, której nazwę wskazuje pasek tytułowy.

Możesz teraz zamknąć okno 'Edytora bibliotek'. Tym samym wrócisz do okna edytora schematu. Nowy komponent będzie dostępny dla ciebie w bibliotece myLib.

Możesz udostępnić dla danego projektu każdy plik biblioteki, np. file.lib dodając go do przeglądanych ścieżek. Z poziomu Eeschema, idź do Ustawienia → Biblioteka i dodaj zarówno ścieżkę do niego w 'Bieżąca lista przeglądanych ścieżek', jak i sam plik file.lib w 'Plik bibliotek symboli'.

Z menedżera uruchom Eeschema, kliknij w ikonę 'Edytor bibliotek' , kliknij w ikonę 'Wybierz bibliotekę roboczą' oraz wybierz bibliotekę 'device'. Kliknij w ikonę 'Wczytaj symbol z bieżącej biblioteki w celu edycji' i zaimportuj symbol 'RELAY_2RT'.

Kliknij w ikonę 'Eksportuj symbol' , przejdź do folderu library/ oraz zapisz nową bibliotekę pod nazwą myOwnLib.lib.

Możesz stworzyć ten komponent i dołączyć całą bibliotekę myOwnLib.lib do dostępnych bibliotek poprzez dodanie jej do ścieżek przeszukiwań bibliotek. Z poziomu Eeschema, idź do Ustawienia → Biblioteka i dodaj zarówno ścieżkę do library/ w 'Bieżąca lista przeglądanych ścieżek' oraz myOwnLib.lib w 'Plik bibliotek symboli'. Po czym zamknij okno.

Kliknij w ikonę 'Wybierz bibliotekę roboczą' . W oknie Wybór biblioteki kliknij na myOwnLib oraz na OK. Zauważ, że pasek tytułowy okna zmienił się i wskazuje na aktywną bibliotekę myOwnLib.

Kliknij w ikonę 'Wczytaj symbol z bieżącej biblioteki w celu edycji' i zaimportuj 'RELAY_2RT'.

Możesz teraz zmodyfikować ten symbol jak chcesz. Najedź na etykietę 'RELAY_2RT', wciśnij klawisz 'e' i zmień nazwę na 'MY_RELAY_2RT'.

Kliknij w ikonę 'Zaktualizuj symbol w bieżącej bibliotece' na górnym pasku narzędzi. Zapisz wszystkie zmiany klikając w ikonę 'Zapisz bieżącą bibliotekę na dysk' na górnym pasku narzędzi.

Przejdź na stronę quicklib: http://kicad.rohrbacher.net/quicklib.php

Wypełnij formularz zgodnie z następującymi informacjami: Component name: MYCONN3 Reference Prefix: J Pin Layout Style: SIL Pin Count, N: 3

Kliknij w ikonę 'Assign Pins'. Wypełnij pola następującymi informacjami: Pin 1: VCC Pin 2: input Pin 3: GND. Type: Passive dla wszystkich trzech pinów.

Kliknij w ikonę 'Preview it' i, jeśli jesteś usatysfakcjonowany, kliknij na 'Build Library Component'. Pobierz plik i zmień jego nazwę na tutorial1/library/myQuickLib.lib. To wszystko!

Zobacz jak wygląda symbol w programie KiCad. Z menedżera projektu uruchom Eeschema, kliknij w ikonę 'Edytor bibliotek' , kliknij w ikonę 'Importuj symbol', przejdź do tutorial1/library/ i wybierz myQuickLib.lib.

Możesz dodać ten komponent jak i bibliotekę do dostępnych bibliotek. Z poziomu Eeschema, idź do Ustawienia → Biblioteka i dodaj zarówno ścieżkę do library/ w 'Bieżąca lista przeglądanych ścieżek' oraz myQuickLib.lib w 'Plik bibliotek symboli'.

Przypuśćmy, że chciałbyś utworzyć symbol, który posiadał będzie 50 wyprowadzeń. Praktycznie stosowaną metodą jest podzielenie takiego elementu na mniejsze części, dla przykładu na dwie zawierające po 25 wyprowadzeń. Taka reprezentacja symbolu pozwala na łatwiejsze łączenie wyprowadzeń.

Najlepszym sposobem jest użycie 'quicklib' gdzie wygenerujemy dwa symbole po 25 pinów w każdym, i zmienimy numerację pinów za pomocą skryptu języka Python i na koniec połączymy te dwa symbole w jeden korzystając z metody kopiuj-wklej w jeden komponent zawarty pomiędzy 'DEF' a 'ENDDEF'.

Przykład takiego prostego skryptu języka Python znajdziesz poniżej. Może on być użyty w połączeniu z plikami in.txt oraz out.txt gdzie zamienimy linie zawierające: X PIN1 1 -750 600 300 R 50 50 1 1 I na X PIN26 26 -750 600 300 R 50 50 1 1 I, dla wszystkich linii w pliku in.txt.

Podczas łączenia dwóch symboli w jeden, będzie konieczne użycie Edytora Bibliotek programu Eeschema by przenieść pierwszy symbol, tak aby drugi z symboli go nie przykrył. Poniżej możesz zobaczyć finalny plik .lib i jego reprezentację w Eeschema.

Skrypt języka Python zaprezentowany tutaj jest bardzo potężnym narzędziem przy manipulacji numeracją wyprowadzeń i ich opisów. Pamiętaj jednak, że cała moc tego skryptu tkwi tylko w części operującej na Wyrażeniach Regularnych: http://gskinner.com/RegExr/

Z menedżera projektu KiCad uruchom Pcbnew. Kliknij w ikonę 'Otwórz edytor modułów' na górnym pasku narzędzi. Spowoduje to otwarcie 'Edytora Footprintów'.

Zapiszemy teraz nowy footprint 'MYCONN3' w nowej bibliotece footprintów 'myfootprint'. Utwórz nowy folder myfootprint.pretty w folderze projektu tutorial1/. Kliknij na Ustawienia → Zarządzanie bibliotekami footprintów i naciśnij przycisk 'Dołącz bibliotekę'. W tabeli, wpisz myfootprint'' w polu Nazwa skrótowa, natomiast w polu Ścieżka wpisz ${KIPRJMOD}/myfootprint.pretty'' oraz wybierz ``KiCad'' w polu Typ wtyczki. Naciśnij OK by zamknąć okno Tabele bibliotek PCB. Kliknij w ikonę 'Wybierz aktywną bibliotekę' na górnym pasku narzędzi. Wybierz bibliotekę 'myfootprint'.

Kliknij w ikonę 'Nowy footprint' na górnym pasku narzędzi. Wpisz 'MYCONN3' jako 'Nazwa footprintu'. W środku pola roboczego pojawi się etykieta 'MYCONN3'. Pod nią możesz zobaczyć drugą etykietę 'REF*'. Kliknij prawym klawiszem myszy na 'MYCONN3' i przesuń etykietę powyżej 'REF*'. Kliknij prawym klawiszem na 'REF*_', wybierz 'Edytuj tekst modułu' i zmień go na 'SMD'. Ustaw wartość _Pokazuj na Niewidoczny.

Wybierz ikonę 'Dodaj pola lutownicze' na prawym pasku narzędzi. Kliknij w obszarze roboczym by umieścić tam pole lutownicze. Kliknij prawym klawiszem na nowym polu i kliknij 'Edytuj pole'. Możesz też użyć klawisza 'e'.

Ustaw Numer pola na '1', Kształt pola na 'Prostokąt', Typ pola na 'SMD', Rozmiar X na '0.4', oraz Rozmiar Y na '0.8'. Kliknij OK. Kliknij na 'Dodaj pola lutownicze' ponownie i wstaw jeszcze dwa pola lutownicze.

Jeśli chcesz zmienić gęstość siatki, Prawo-klik → Wybór siatki. Upewnij się, że wybrałeś odpowiednią gęstość siatki przed tworzeniem dalszych elementów modułu.

Przesuń etykietę 'MYCONN3' oraz 'SMD' poza pola lutownicze, tak aby znalazły mniej więcej w miejscach pokazanych na następnym obrazku.

Gdy wstawiamy pola lutownicze często jest konieczne korzystanie z pomiaru odległości względnej. Umieść kursor gdzie chciałbyś umieścić punkt początkowy (0, 0) względnego układu współrzędnych i naciśnij klawisz Spacja. Jeśli poruszasz myszą, zauważysz, że współrzędne relatywne pokazywane na pasku statusu będą odnosić się do ustalonego teraz punktu zerowego. Możesz przenosić ten punkt zerowy za każdym razem jak będziesz potrzebował określić dystans od jakiegoś wybranego punktu.

Teraz dodamy obrys modułu. Kliknij w ikonę 'Dodaj linię lub wielokąt (grafika)' na prawym pasku narzędzi. Narysuj obrys wokół pól lutowniczych.

Kliknij w ikonę 'Zapisz moduł w aktywnej bibliotece' na górnym pasku narzędzi i użyj domyślnej nazwy 'MYCONN3'.